14 sept – Vliegveld Alicante – Torremanzanas 85km
De dag begint al vroeg: om 4:00 uur zitten we in de taxi naar Schiphol voor de vlucht naar Alicante. Daar begint onze fietstocht van Alicante naar Malaga. Op het vliegveld van Alicante trekken we onze fietskleding aan en gaan naar het verzamelpunt. Daar maken we kennis met Marcel die de tocht begeleid en de andere fietsers. Naast Peter, Tjandra en René zijn dat Sven en Aafke, Annie, Barbara, Michiel, Paul, Coen en Herman. Marcel alle fietsen al klaargezet. Als iedereen zijn fietskleding aanheeft, bidons zijn gevuld en proviand in zijn zakken heeft gestopt, kunnen we om 10:25 uur vertrekken.
Michiel gaat voorop om ons vanaf het vliegveld op de route te zetten. Na 6km valt de groep uit elkaar en rijden we met z’n zessen verder.
Navigeren op de Garmin gaat niet helemaal goed want we raken van de route, maar na een klein ommetje van 5km komen we weer op de route terug. Na 35km maken we een korte stop bij een cafeetje om te wat te drinken en te eten. Het ontbijt is inmiddels al enige uren geleden.
Voor de pauze hebben we al wat hoogtemeters gemaakt maar na de pauze worden het er aanzienlijk meer. Het is inmiddels best warm geworden en we zijn blij als er een beetje wind staat. De route is erg mooi, vrijwel verlaten wegen en nauwelijks plaatsjes.
In Tibi, na 57km, treffen we Marcel met de bus en vullen onze bidons aan en eten weer wat, direct na Tibi volgt een klim! En ook weer een afdaling.
Vanaf km 70 blijft de weg klimmen en komen we geen mens meer tegen. De laatste loodjes wegen het zwaarst, Ad heeft een lekke band en Peter krijgt kramp in zijn benen. Maar uiteindelijk komen we toch bij het hotel aan. We zijn blij dat we er zijn! De combinatie van het vroege opstaan, 85km fietsen en de warmte is toch wel wat veel geweest.
’s Avonds eten we bij het hotel. We krijgen verschillende voorgerechten en paella als hoofdgerecht. Het smaakt allemaal erg lekker!
De avond wordt afgesloten met foto’s van de dag, het routepraatje en het weer voor de volgende dag. Het is een korte route maar er wordt wel regen verwacht.
Het begint te regenen als we naar bed gaan.
15 sept – Torremanzanas – Torre de Arriba 57km
Het heeft de hele nacht geregend en dat doet het nog als we om 8 uur gaan ontbijten. Dat is voor Spaanse begrippen vroeg dus het ontbijt komt in etappes. Marcel heeft havermoutpap gekookt en die vindt gretig aftrek.
De route begint vandaag met een klim van 4km naar Puerto de Benifallim en helaas regent het nog steeds. De klim gaat best goed ondanks de regen. Na de afdaling wordt het langzaam droog, af en toe nog een spetter. In de afdaling naar Benasau missen we een afslag maar dankzij Tjandra, die ziet dat we fout rijden, komen we toch weer op de goede route uit. We spreken met Tjandra af om na de klim in Confrides even te pauzeren. Helaas gaan we niet door Confrides, maar erlangs. We willen toch even pauzeren en wachten in een bocht op Tjandra. Ondertussen eten we een broodje en laten onze regenjas een beetje drogen.
Bij Benifato splitsen onze wegen. Tjandra gaat rechtstreeks naar Quadelest en wij maken nog een rondje om het meer van Quadelest. Het is inmiddels weer gaan regenen.
De route is erg mooi en tussen de bomen door hebben we zicht op het meer en het kasteel van Quadelest.
Vlak voor Quadelest zitten Tjandra en René te wachten en eten we wat. We weten niet of Marcel rekening heeft gehouden met de lunch.
Net als we weer gaan fietsen begint het heel hard te regenen. Het is gelukkig nog maar 6km tot het hotel. De afslag naar het hotel missen we in eerste instantie maar uiteindelijk komen we toch op de goede weg uit. Het is nog wel even 2 km klimmen over een wat slechte en nu ook modderige weg.
Eenmaal boven bij het hotel hebben we een fantastisch uitzicht over de omgeving. In de verte ligt Benidorm. Het hotel is een heel groot huis met verschillende kamers, een huiskamer en een keuken.
Vanavond kookt Marcel, dus helpen verschillende mensen met de voorbereiding ervan. De anderen zitten de beslissende etappe van de Vuelta te kijken of doen de was. De zon is toch nog gaan schijnen en de regen onderweg is vergeten.
We eten soep en risotto met groenten en vis. Het smaakt prima. Na het eten wordt de dag van morgen doorgenomen; er is keuze uit een route van 109km of 148km of niet fietsen want we blijven op deze locatie. Ad, Tjandra, Peter en ik gaan morgen naar het dorpje Quadelest.
16 sept – Torre de Arriba
De fietsers zitten om 8 uur al het ontbijt. Zij willen op tijd weg want ze hebben 110 km of 148 km voor de boog. Wij doen rustig aan en gaan om half 11 op weg naar Quadelest, ongeveer 6km lopen. Het is mooi zonnig weer en best wel warm. Het is 6 km lopen naar Quadelest, helaas allemaal langs de weg. De toeristische attractie van Quadelest is “El castell de Quadelest” dat boven de stad ligt. Het is druk in het plaatsje. Na zo’n wandeling hebben we wel koffie met gebak verdiend.
Op het pleintje bij het kasteel hebben we een prachtig uitzicht over het stuwmeer van Quadelest. Daar zijn wij gisteren aan de overkant langsgefietst. Na een uitgebreide fotosessie zijn we weer teruggelopen naar Torre de Arriba. Het was inmiddels al half 3.
Marcel heeft pannenkoeken gebakken voor het avondeten. Die gaan er goed in. De fietsers hebben het best wel zwaar gehad! Als dessert is er verse fruitsalade. Daar heb enige uren aan zitten schillen en snijden.
Morgen fietsen we naar Ontinyent, 83 km. Dat moet lukken.
17 sept- Torre de Arriba – Ontinyent 83km
Als we wakker worden regent het. Dat was niet wat de weersvoorspelling gisteren gaf. Als we om 9 uur vertrekken regent en onweert het. Volgens de voorspelling is het over een uur weer droog maar daar willen we niet op wachten. Regenjas aan en fietsen maar. Het pad naar de weg gaan we rustig af. Het is weer glibberig geworden.
Gelukkig stopt de regen na een uur en kan de regenjas weer uit. De route is weer prachtig met natuurlijk klimmetjes maar ook mooie afdalingen. Dat gaat zo snel dat een afslag zo is gemist!
In Alcoy zoeken we op een centraal punt een terras uit zodat we iedereen langs zien komen. Marcel maakt met de drone foto’s van de stad en de andere fietsers.
Tjandra, Peter, Ad en ik fietsen na de pauze samen verder. Om de stad uit te komen moeten we over een weg die steil omhooggaat. Dat is even gard werken. Daarna is het weer als vanouds op en neer.
De rest van de route geen bijzonderheden behalve dat Ad zijn Garmin verliest. Gelukkig rijd ik achter hem en zie ik het gebeuren. De Garmin ligt op een richel onder de weg. Met wat moeite kan ik de Garmin pakken en zowaar de Garmin is nog heel. We overnachten in de buurt van Ontinyent bij Casa rural Morera. Een leuke plek om te overnachten. We hebben een ruime kamer met groot terras. Ruimte genoeg om de was te laten drogen! Al betrekt het ’s avonds weer, maar het blijft droog.
18 sept – Ontinyent – Hellín 131km
Het is 131 kilometer tot Hellin. We fietsen met z’n vijven waarbij René de aanjager is en het tempo aangeeft! Maar eerst moeten we een klimmetje op. Naar mate we hoger komen wordt het steeds mistiger. Op de top schijnt het zonnetje weer!
Vanaf hier gaat de weg op en neer en rijden we in peloton met René voorop. Na 55km zijn we wel toe aan een korte pauze. En daar staan Marcel en Coen te wachten. Yoghurt gegeten en cola gedronken. Daar waren we aan toe. Het is nu nog 5km naar Yeda. Ondanks dat we net wat hebben gegeten, stoppen we toch in Yeda om te lunchen. Tot km 94 komen we niets meer tegen.
Vanaf km 94 gaat de weg voornamelijk naar beneden en gaan René en Peter vast vooruit. Ad en ik rijden samen verder en Tjandra gaat op eigen tempo verder.
Het is nog zo’n 25km tot Hellín als de lucht donker wordt en we hebben net onze regenjas aan of het begint heel hard te regenen en nergens plek om te schuilen! Dan maar hard doorfietsen al is dat best wel lastig doordat we bijna geen zicht hebben. Gelukkig is het 10km later weer droog en komen we al enigszins opgedroogd bij het hotel aan. René en Peter arriveren even later. Zij hadden ook die bui maar konden wel ergens schuilen.
19 sept – Hellín – Letur 51km
Vandaag een korte dag in kilometers maar met genoeg hoogtemeters!
We beginnen met een afdaling naar de rivier Mundo en dan weer op en neer tot Férez. Om Férez in te komen moeten we een steil klimmetje nemen. Bij het lokale café is het erg druk en het ligt ook nog heel centraal dus een mooie plek om even wat te drinken. Aafke arriveert niet veel later en ook Marcel komt even wat drinken. Tjandra en Peter volgen iets later.
Na de pauze volgt nog een pittig klimmetje en de rest van de route is zoals altijd.
Het onderkomen is een ruim huis met verschillende zitjes en een leuke tuin. Er lopen ook verschillende katten rond. Iedereen is vroeg binnen en er is ruim tijd om de was te doen, de fietsen schoon te maken en wat te luieren.
Marcel heeft vandaag wraps als voorgerecht gemaakt en als hoofdgerecht pasta met blauwe kaassaus met peer. Erg lekker!
’s Avonds gaan we koffiedrinken in het dorpje. Daar ontdekken we dat we vlak bij de bron zitten waar je ook in mag baden.
20 sept – Letur – Gontar 66km
Vandaag ook weer een korte dag, maar we eindigen bergop!
Tot Rio Segura dalen we voornamelijk af. De rivier is hier breed en na de brug begint de klim tot Yeste. Daar hebben we pauze en wachten we op Tjandra.
De rest van de route loopt door het bos langs de rivier en is glooiend, beetje klimmen, beetje dalen. De laatste 4km naar Gontar moeten we weer klimmen! Het uitzicht is wel heel erg mooi.
21 sept – Gontar – Hornos 57km
De dag begint goed: de eerste 4km dalen we af tot de rivier. Vanaf daar rijden we net als gisteren langs de rivier en gaat de weg op en neer, maar uiteindelijk klimmen we meer dan we dalen. Wederom een prachtige route. Bij de stuw slaat de lange route af en rijden wij verder tussen de bergen.Op 31km in Venta de Rampias drinken we koffie. We zijn onderweg weinig plaatjes tegengekomen.Na de koffiestop klimt de weg verder tot de top van de Alto de Quiebrapucheros. Vanaf daar is het 15km afdalen tot Hornos. We kunnen nog niet het hotel in dus verzamelen we op het terras om wat te drinken en te eten. Hornos is een klein plaatsje maar heeft wel een kasteel en een oude kern. Aan het einde van de middag maken we een rondje kasteel en dorpje. Het is wel aardig om te zien.
22 sept – Hornos – Jodar 130km
Het wordt vandaag een lange en erg warme dag.
De dag begint met pech voor Ad. Hij heeft gisteren de as van zijn voorwiel geolied en het probleem leek verholpen maar na 6 km blijkt het toch niet verholpen. Ad heeft een nieuw wiel nodig. Gelukkig heeft Marcel die in de auto, maar het duurt wel een tijdje eer Marcel er is. Gelukkig is het probleem dan verholpen en kunnen we verder fietsen. Inmiddels zijn we de laatste van de groep.
Opnieuw een dag met veel olijfbomen links en rechts van de weg. Uit deze regio komt een kwart van de wereldproductie van olijfolie.
Op een paar klimmetjes na is de route redelijk te doen. In Santo Torré treffen we Peter die wat zit te drinken en te eten. Na de lunch fietsen we samen verder. Bij Hornos de Peal op 92 km stap ik in de bus en fietst Tjandra verder met Ad en Peter.
Het is vandaag boven de 40 graden en er is onderweg geen schaduw en geen mogelijkheid tot drinken. Ad, Peter en Tjandra besluiten in Jodar wat te gaan drinken voor ze de laatste 15km gaan fietsen. René en Coen hebben de lange route gedaan en zijn ook wel toe aan wat drinken.
Het venijn zit in de staart met een pittige klim en een onduidelijke afslag! Ad en Peter nemen de verkeerde afslag en dalen lekker af richting een ander dorpje. En moeten dus weer heet hele eind terug omhoog. Bij de afslag worden ze door Marcel opgepikt en hoeven ze niet nog meer extra kilometers te maken. Het hotel ligt heel mooi, maar wel op een berg!
’s Avonds eten we in het hotel. Vooraf verschillende tapas en daarna nog vlees. Erg lekker allemaal.
23 sept – Jodar – Sierra de la Martina 95km
Vandaag iets minder kilometers maar wel veel klimmen.
Gisteren begon Ad met pech, vandaag ben ik aan de beurt. Ad heeft mijn banden vanochtend nog opgepompt maar na 10km is mijn band weer leeg. Ad vervangt mijn band en we kunnen weer verder.
We houden pauze in Jeán op 50km. Na de pauze klimmen we nog 4km verder tot de top van de Alto de Jabalcuz. Na een korte afdaling volgt een lange klim van 10km.
Na 79km komen we aan in Valdepenás de Jeán en daar houden we even pauze.We zijn wel weer toe aan wat drinken.
Na de pauze moeten we weer klimmen, maar het einde is in zicht. Om het hotel te bereiken moeten we een onverharde weg op en het is niet helemaal duidelijk waar het hotel is. Gewoon doorrijden tot je een gebouw ziet. Dit is het hotel dus. Het ligt tussen de bergen en er is geen bereik voor de mobiele telefoons! Wel lekker rustig.
24 sept – Sierra de la Martina – Monachil 72km / 95km
Vandaag fietsen we naar Granada waarbij we 2 echte klimmen hebben. De klim naar Moclín lijkt het zwaarst te zijn.
We beginnen direct met een klim vanuit het hotel. Goede warming up voor de rest van de dag. Er zitten wat onverwachte afslagen in die je gauw voorbij rijdt als je even niet op let! Ach een paar kilometers extra… Verder gaat alles goed.
Er zijn onderweg weinig dorpjes waar je wat kan eten of drinken dus 15km voor Granada drinken we wet bij een benzinestation. En gaan vol goede moed op weg naar Granada. Helaas gaat het op 72km in Atarfe mis. In een bocht bij een viaduct ligt veel los grind en daarop glij ik onderuit met mijn fiets. Ik val hard op mijn ellenboog en ribben. Maar gelukkig niet op mijn hoofd. Ad houdt een auto staande voor water en de bestuurder is zo vriendelijk om een grote fles water te halen om de wonden uit te spoelen. Enige tijd later komt hij verband en alcohol brengen, hij is even naar de apotheek verderop geweest. De wonden schoongemaakt en mijn ellenboog zo goed mogelijk verbonden.
Inmiddels is Coen ook bij ons gestopt en hebben we Marcel gewaarschuwd dat ik moet worden opgehaald.
Mijn fiets gaat in de bus en ik rij met Barbara en Marcel verder naar Monachil. Ad wacht op Tjandra zij fietsen samen verder naar Monachil. Dat is dan nog zo’n 20km fietsen.
In het hotel word ik door René opgevangen die inmiddels al van Tjandra heeft gehoord dat ik ben gevallen. Ik heb vooral veel last van mijn ellenboog, bovenarm en schouder. Verder valt het wel mee.
’s Avonds gaan we uit eten bij een Italiaans restaurant. Ad en ik delen een voorgerecht en hebben allebei een pizza, maar die krijgen we niet op. We hadden best samen één pizza kunnen nemen!
Het eten is wel erg lekker.
25 sept – Monachil
Vandaag is de dag van de beklimming van de Pico Veleta 3.396 meter hoog. De een na hoogste top van de Sierra Nevada en het hoogtepunt van deze reis. Op Barbara, Tjandra, Ad en ik na gaan alle fietsers de uitdaging aan. Marcel volgt met de bus.
Ik ben wel blij met een rustdag na mijn val van gisteren. Ik heb slecht geslapen en ook nog wel veel pijn. Voor Ad een mooie gelegenheid om de wielen om te wisselen. Mijn voorwiel is de fiets van Ad en andersom zodat het wiel van Marcel weer terug kan. Ik kan toch de rest van de vakantie niet meer fietsen.
Na het ontbijt gaan Ad en ik op zoek naar de apotheek voor gaas en pleister. Het dorp is niet echt groot maar het kost toch enige moeite om he te vinden. Bij het enige café dat open is koffie gedronken.
Later komen we Barbara tegen. Die is op zoek naar het postkantoor voor postzegels, maar helaas gaat die al om 11 uur dicht en het is inmiddels kwart over 11 als wij daar aankomen.
Tjandra heeft de taxi naar het Alhambra genomen. Oorspronkelijk zouden we samen gaan maar dat is voor vandaag geen goed plan. Wel jammer, ik had het graag gezien.
’s Middags een beetje bij het zwembad gezeten en later samen met René en Tjandra wat gedronken in het dorp. Wij eten in het dorp, de anderen gaan naar een luxe restaurant.
26 sept – Monachil – Alhama de Granada 72km
Nog twee fietsdagen en dan is de vakantie afgelopen.
Bij het ontbijt hebben Barbara en Coen een verrassing voor ons: een bakje tiramisu met twee kaarsjes ’29’ voor onze trouwdag. Leuke verrassing!
Gisteravond is de route voor vandaag aangepast, het wordt de rode route maar zonder heen en weer naar Jete. Op de splitsing moeten de fietsers de afslag naar Jayena nemen, anders komen ze alsnog in Jete aan.
De fietsers gaan groepen op pad en als iedereen weg is vertrekken Marcel, Aafke en ik met de bus. Aafke rijdt een stukje met de bus mee en stapt bij de eerste stop op de fiets.
Er zitten best wel wat klimmetjes in dus hebben we ruim de tijd om foto’s te maken.
Voor we het weten zijn we al in Alhama de Granada. De meeste fietsers zijn niet veel later binnen. Terwijl iedereen gaat douchen maken Marcel en ik pastasalade voor iedereen. Er is onderweg niet echt geluncht dus iedereen lust wel wat.
Net als de was buiten hangt gaat het heel hard regenen. Daar droogt de was niet echt van. Gelukkig hebben we de was op tijd binnengehaald. De bui duurt niet heel erg lang en later komt de zon ook weer door.
27 sept – Alhama de Granada – Malaga 93km
Vandaag dan toch echt de laatste fietsdag. We eindigen bij zee, dus dat betekent veel afdalen maar er zitten ook nog een paar gemene klimmetjes in!
Nadat we dagen tussen de olijfbomen hebben gefietst komen we nu heel veel mangobomen tegen.
We wachten op de fietsers vlak voordat ze aan een hele mooie lange afdaling beginnen. Marcel maakt hier de laatste beelden met de drone. Onze volgende stop met de bus is vlak na de laatste klim van de dag. We kunnen de zee al in de verte zien liggen.
Als iedereen is gepasseerd gaan ook wij met de bus naar Malaga.
“s Avonds hebben we onze laatste diner met de groep. Dit is tevens het einde van een inspannende en mooie reis.